9 Mart 2018 Cuma

Yeni'den Yazmak




  Es’selam;
  Uzunca bir aradan sonra blog devri kapanmaya yüz tutmuşken, ben akıntıya kürek çekmeyi tercih edip geri döndüm. Kolay olmadı. Hızlı yaşam bu mecraları da etkiliyor, kolayca yazıp paylaşılan başka sosyal medya ortamları olunca bloglar ciddi bir istek ve istikrar gerektiriyor zannımca. Bense şuan uzun zamandır yapmayı istediğim şeyi yapıyor olmanın mutluluğundayım; delibu’ya yazı yazıyorum yeni bir Eda olarak.

  Yılların geçmesiyle hayatım(ız)daki birçok değişimle beraber yeni bir Eda oldum evet; evlendik, İstanbul’da ev kurduk, öğretmen oldum, atandım, Düzce’ye taşındık, hayallerimizin peşine düştük online bir dükkan açtık –şu sıra aktif olarak ilgilenemesek de-, adını Pazence koyduk, ebeveyn olduk, Hüma’nın annesi oldum, çalışan anne oldum, tekrar taşındık, daha sade bir hayata doğru yol alıyoruz inşAllah 🌿

  Geçen günlerden birinde eskiden tuttuğum defterlerimi karıştırırken blog için yaptığım ‘yapılacaklar’ listesi dikkatimi çekti. En son yaklaşık 3 yıl önce bloga yazı yazdığımı düşünürsek, epey yıllanmış ve yıpranmış bir liste idi, koparıp atıverdim, zira yapamadıklarıma odaklanmak yetersizlik duygusuna sebep oluyordu. Bense yeni bir başlangıç yapmak istiyorum 🌟
  
  Bunca zamandır yazamamın birçok sebebi var elbette, sadece hızlı yaşamın getirdikleri değil.. İlk sebeplerinden biri, artık çok da yazacaklarımın okunmayacağı düşüncesi. Aslında bloga yazarken hiçbir zaman çok kişi beni okusun endişesiyle yazmamama rağmen, artık blogların eski ilgiyi görmemesi nedense yeniden yazmama engel oldu. Kendim için yazıyorum düşüncesi bu maddeyi elememi kolaylaştırdı. Her ne kadar defterlere birşeyler yazıyor olsam da, böyle bir mecraya yazı yazıyor olmak, yazı, imla kurallarına dikkat etmemi, bilgilerimi tazelememi ve kontrol etmemi, daha düzenli bir yazı yazmamı sağlıyor, yazıyı sadece kendim okuyacak olsam dahi iyi bir yazı çıkarmaya çalışmak beni motive ediyor. 
   İkinci dönüşümü zorlaştıran sebep ise, blogumun artık tasarımını, alan adını beğenmiyor oluşum ve değiştirmeyi beklemem. Bu konuda da takıntım yüzünden yazmadığımı, tasarımın sonra da değişebileceği konusunda kendimi ikna ettim.
  Ve bir diğer sebepse tabii ki zaman bulamamak. Ama artık biliyorum ki; bu bahaneden başka bir şey değil, kendime itiraf ediyorum. Çünkü anne olduktan sonra daha iyi anladım ki, zamanın kıymetini bilince, zamanı tanzim edince ve eşyadan azade olmaya başladıkça ufacık vakitleri bile değerlendirebiliyormuş insan. Şimdilerde evdeki eşyaları azaltarak hem zihnimi tazeliyor, hem zamanımı artırmaya başlıyorum çok şükür, daha yolun başındayım. Rabb’im kıymetli vaktimizi eşyalara hizmet ederek değil de, ilmimizi artırma ve uygulama yolunda harcamayı nasip etsin inşAllah.

  Geçen zaman içinde ‘Ne zaman bloga yazacaksın?’ diye soranlar oldukça; bir yandan mutluluk hissederken bir yandan mahcubiyet hissettim hep. Sanki bir vefa borcu.. Bu kendini birşey sanmak olarak algılanmasın lütfen, sadece birbirimizin kelimelerine ihtiyaç duymak, kendimize yaptığımız hatırlatmaların iyi gelmesi gibi gibi..

  Velhasılı kelam, bundan sonra her hafta bir yazı ile buralarda olmaya niyetlendim. Zinciri kırmamayı diliyorum.


Dipnot: Bu kez de istikrarlı olmayı başaramaz isem, sanırım bloga dönme hayallerime son vereceğim 🙈

Cemaziyelahir'21 1439